FERMAN
Ferman, kelime itibariyle emir, irade, buyruk anlamlarını taşır, islamiyeti kabul ettikten sonra İlhanlılar tarafından kullanılan bu kelime, Osmanlılar'a da onlardan geçmiştir. Kısaca ferman; herhangi bir konuda Sultan'ın "Alamet-i Şerif" denilen tuğralı emri demektir. Üzerinde padişahın kendi el yazısı ile bir ibare de bulunan fermanlara "Ferman-i Hümayun" denir.
Osmanlılar'da divanı hat ile yazılmasi gelenek olan fermanlar kısaca şu sırayla kaleme alınırlardı:
En üst kısma davet, ki bir dua metninden oluşur. Bunun altında tuğra kısmı, onun altinda ise esas metin kısmı bulunur. Bu kısım ferman gönderilen kişinin isim ve sıfatlarını taşıyan övgü sözleri, konuya giriş cümlesi, fermanın çıkarılma sebebi, padişahın yapılması istenen şeyi emrettiğinin ifadesi, işin açıklanması, ihtar ve israr sözleri, son satirda ise tarih bölümlerinden oluşur.
Osmanlılar'da divanı hat ile yazılmasi gelenek olan fermanlar kısaca şu sırayla kaleme alınırlardı:
En üst kısma davet, ki bir dua metninden oluşur. Bunun altında tuğra kısmı, onun altinda ise esas metin kısmı bulunur. Bu kısım ferman gönderilen kişinin isim ve sıfatlarını taşıyan övgü sözleri, konuya giriş cümlesi, fermanın çıkarılma sebebi, padişahın yapılması istenen şeyi emrettiğinin ifadesi, işin açıklanması, ihtar ve israr sözleri, son satirda ise tarih bölümlerinden oluşur.
Özcan Özcan
Derleyen: Ayhan Görür
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder